بسم الله الرحمن الرحیم

اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

بسم الله الرحمن الرحیم

اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم

شعر هایی فوق العاده زیبا در مورد امام زمان(عج)

پنجشنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۲، ۰۴:۰۷ ق.ظ

شعر هدیه:

 

آید آن روز که خاک سرکویش باشم           ترک جان کرده و آشفته رویش باشم

 

یوسفم گـرنزند بـر سـر بالینم سـر          همچو یعقوب دل آشفته بویش باشـم

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر1:

 

در انتظار ظهورت چه رنج ها که کشیدیم      برفت عمر و نشد بارور درخت امیدم

 

به یاد دیدن رویت چه ناله ها که نکـردم     ز گلستان جمالت گلی دریغ نچـیدم 

 

شبان تیره بسی خون دل زدیده فشانـدم    دریغ و درد که جز سوز و ساز هیچ ندیدم

 

به هر کجا گذر شد سراغ وصل تو جستـم     ز فرط شوق لقایت به کوه و دشت دویدم

 

ز هر که بوی ببردم که ره به سوی تو دارد    به عجز ولا به لقای تو را از او طلبیدم

 

دل شکسته و چشم پر آب و حال پریشـان    به یاد وصل تو شاها طمع ز خلق بریدم

 

شها تو آگهی از سوزش دل من حیران          در انتظار لقایت به آرزو نرسیدم

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر2:

 

از هجر تـو بی قرار بـودن تا کـی؟    بازیچه روزگـار بـودن تا کـی؟

 

ترسم که چراغ عمر گردد  خامـوش      دور از تو به انتظار بودن تا کـی؟

 

ما را که به خدمتت رسیدن سخت است   دیدن همه را تو را ندیدن سخت است

 

بار غم تو به جـان کـشیدن آسـان       از دشمن تو طعنه شنیدن سخت است

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر3:

 

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند         آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند

 

در دم نهفته به ز طبیبان مدعی                باشد که از خزانه ی غیبش دوا کنند

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر4:

 

دل به هوای روی تو رفته به جستجوی تو     مانده در آرزوی تو دیده ی اشکبار من

 

گفتم اگر وفا کنی هست در انتـظار تـو       سینه ی داغدار من خاطر بی قرار من

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر5:

 

دلـم ز هـجر تو در اضطراب مـی افتـد         به سان زلف تـو در پیچ و تاب می افتد

 

شـبی کـه بی تو اَم ای ماه محفل اَفروزم        دلـم زهجر تـو از رنگ و آب می افتد

 

تـو آن مـهی که اگـر مهر رخ بَر اَفروزی        زچشـم اهل نظـر آفتاب مـی افتـد

 

 تـو آن گـلی که ز پاکـی طراوتی داری        که گل به پیش تو از رنگ و آب می افتد

 

بـه یاد روی تـو اِی گُل، عبور خاطر مـن        به باغ صبر غـزل های نـاب می افتـد

 

اگر به گوشه ی چشمی نظر کنی اِی دوست        دعای خسته دِلان مستجـاب می افتـد

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر6:

 

یارب که کارها همه گردد به کام ما          نور حضور خویش فرو زد امام ما 

 

ما باده محبت او نوش کرده ایـم             اِی بی خبر ز لذت شرب مدام ما

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر7:

 

ز پیش چشم خسته ام ،چرا گـذر نمـی کـنی؟       

 

                                                                         چرا ز کوی عاشقان، دگر گذر نمی کنی؟

 

چه شد که هرچه خوانمت ،به من نظر نمی کنی؟

 

                                                                             نشسته ام به راه تو ،به عشق یک نگاه تو

 

ز پیش چشم خسته ام ،چرا گـذر نمـی کـنی؟

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  

 

شعر8:

 

هر کسی یا تو سروکار نداشت                      بهره از عالم اسرار نداشت

 

یوسف از مهر جمال تو نبـود                        سـر بازار خریدار نداشت

 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

شعر9

 

آید آن روز که خاک سرکویش باشم           ترک جان کرده و آشفته رویش باشم

 

یوسفم گـرنزند بـر سـر بالینم سـر          همچو یعقوب دل آشفته بویش باشـم

 

شعر10

 

 

 

*انتظار*

 

هر جـمعه کــه میــگذرد از کـنـار مـن

 

افــزوده مــیشود بـه تب انتـــظار مـن

 

هر صبحدم که میدمد از مشرق آفتاب

 

دارم امـیــــد اینکــه بیــاید نـگـار مــن

 

عمــرم کــفاف دیـدن روی تــرا نـــداد

 

باشـد که بـعد من گذری بر مـزار من

 

شعر11                               

 

 

 

                                              می اید مردی سواره

 

مـــی ایـــــــــد از دور ,مــردی ســــواره          بـــرمــرکب عشـــق, چــــون ماهپــــاره 

والشمــس رویـش, واللــیــــل مـــویـش          گلـــها هــمه مســــت, از رنگ و بویـش

عـمــــامـــه بر سر, مثــل پیـمبـــــر (ص)          در بـازوانــش نـیروی حیــــــــــــــــدر(ع) 

ازپــای تــاسـر در شـور و شیــــن است          بــرق نگـاهــش مثل حســــین(ع) است

می ایــد از دور خوشــــبو تر از یـــــاس          در چشــــم وابرو مـانـند عبــــــاس (ع) 

القــصـه ایــن مــرد امیـد دلهاســـــــــت          خوشبو تر از یاس فرزند زهراست(س)

 

    

 

 شعر۱۲ 

 

روز و شب منتظرم تا که ز دلبر خبر آید         دلبرم از پس این پرده ی غیبت به در آید

 

خلق گـویند تـو مخور غـصّه و لکـن          تا که از یوسف گمگشته ی زهرا خبر آیـ

 

 شعر۱۳

 

   

 

ای آنکه در نگاهت حجمی زنور داری

 

کی از مسیر کوچه قصد عبور داری؟

 

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی

 

ای آنکه در حجابت دریای نور داری

 

من غرق در گناهم، کی می کنی نگاهم؟

 

برعکس چشمهایم چشمی صبور داری

 

از پرده ها برون شد، سوز نهانی ما

 

کوک است ساز دلها، کی میل شور داری؟

 

در خواب دیده بودم، یک شب فروغ رویت

 

کی در سرای چشمم، قصد ظهور داری؟

 

   شعر۱۴     

 

 

از میان اشک ها خندیده می آید کسی

خواب بیداری ما را دیده می آید کسی

 

با ترنم با ترانه با سروش سبز آب

از گلوی بیشه خشکیده می آید کسی

 

مثل عطر تازه تک جنگل باران زده

در سلام بادها پیچیده می آید کسی

 

کهکشانی از پرستو در پناهش پرفشان

آسمان در آسمان کوچیده می آید کسی

 

خواب دیدم , خواب دیده در خیالی دیده اند

از شب ما روز را پرسیده می آید کسی

 

 

 

     شعر۱۵         

 

 

 

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن

گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

 

 

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم

گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

 

 

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم

گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

 

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن

گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

 

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن

گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

 

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن

گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

 

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه

گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

 

گفتم رخت را از من واله مگردان

گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

 

گفتم به جان مادرت من را دعا کن

گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

 

گفتم  ز هجران تو قلبی تنگ دارم

گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

 

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن

گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

 

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان

گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

 

گفتم که شام تا دلها را سحر کن

گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

 

گفتم که از هجران رویت بی قرارم

گفتا که روز وصل را در انتظارم

 

      شعر۱۶      

 

 

 

مجنون شدم که راهی صحرا کنی مرا

گاهی غبار جاده ی لیلا، کنی مرا

کوچک همیشه دور ز لطف بزرگ نیست

قطره شدم که راهی دریا کنی مرا

پیش طبیب آمده‌ام، درد می‌کشم

شاید قرار نیست مداوا کنی مرا

من آمدم که این گره ها وا شود همین!

اصلا بنا نبود ز سر وا کنی مرا

حالا که فکر آخرتم را نمی­کنم

حق می­دهم که بنده دنیا کنی مرا

من، سالهاست میوه ی خوبی نداده‌ام

وقتش نیامده که شکوفا کنی مرا

آقا برای تو نه ! برای خودم بد است

هر هفته در گناه، تماشا کنی مرا

من گم شدم ؛ تو آینه‌ای گم نمی‌شوی

وقتش شده بیائی و پیدا کنی مرا

این بار با نگاه کریمانه‌ات ببین

شاید غلام خانه زهرا کنی مرا    


برگرفته از             http://shaerkhosh.blogfa.com/category/7                                                       

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۰۵/۱۷
امیرمهدی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی